Zuzanna
Janina [Zuzanna Janin] jest jedną z najciekawszych wspólczesnych artystek
polskich. Urodziła się w 1964 roku w Warszawie. W latach 1980-87 studiowała
w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Tworzy rzeźby, instalacje, rysunki, fotografie,
wideo. Eksperymentuje z tak ulotnym materialnie tworzywem jak wata cukrowa czy
mgła.Autorka m.in. głośnej pracy wideo Walka/I love you too [zapis
jej walki na ringu z zawodowym bokserem Przemysławem Saletą] Miała wiele wystaw
indywidualnych w kraju i za granicą m.in. w tak prestiżowych miejscach jak Centrum
Sztuki Współczesnej w Warszawie, Galerii Foksal czy Salzburger Kunstverein,
Salzburg oraz uczestniczyła w wielu istotnych wystawach zbiorowych. Dwukrotnie
nominowana do udziału w Biennale Sztuki w Wenecji.
Zuzannę Janin interesuje procesualność, przemijanie, transformacja rzeczy, zdarzeń,
znaczeń w przestrzeni sztuki i ludzkiego życia. Jej prace są wizualizacjami
procesow w sferze pamięci, wyobraźni i emocji ["Pokazywanie rzeczy wyłącznie
jako spełnionych form nie interesuje mnie"] Sztuka jest dla niej przestrzenią,
w ktorej odbywać się może doświadczenie i refleksja prowadzaca do samopoznania.
Pozwala przekroczyć umowne granice między przeciwieństwami - między tym, co
obecnei nieobecne, tym, co zewnętrzne i wewnętrzne...
Projekt Widziałam swoja śmierć wyrasta z artystycznej
symulacji doświadczenia odejścia jaką była fikcyjna ceremonia pogrzebowa autorki.
Miała ona miejsce w zeszłym roku na cmentarzu Powązkowskim, a poprzedziło ją
ukazanie się nekrologów w prasie. Zuzanna Janin uczestniczyła w niej w przebraniu
i charakteryzacji. ["We mnie, w moich realizacjach narastało przeżycie
bólu, swiadomość przemijania i nie mogłam już tylko krążyć wokół tego problemu
- chcialam go dotknąć! Szukałam pracy, która poruszy, wstrząśnie. Pracy pokonanego
strachu, bólu - takiej, która prowokuje do dyskusji. Natomiast nie interesował
mnie fizyczny aspekt śmierci"] Wiedza o własnej nieobecności, przeżycie
mentalnego eksperymentu, "oswojenie nieznanego" miało tworzyć "materię"
rozważań o śmierci nie tylko w perspektywie osobistej, ale również kultury współczesnej.
Różnorodność reakcji na to zdarzenie znacznie poszerzyły zakres projektu. W
galerii jest on prezentowany w formie multimedialnej instalacji, której elementami
są paradokumentalne filmy wideo, fotografie i obiekty.
