W swoich pracach, stosując specyficzną metodę przetwarzania rysunku na pismo Braille'a /rysunek powstaje przez nakłuwanie igłą/, wyraża stany emocjonalne związane z doświadczeniem odmiennej wrażliwości, wyobcowania, relatywności poczucia realności i złudzenia, zdolności widzenia i ślepoty. Subtelnie operując taką formą wypowiedzi artystycznej tworzy autoportrety i dokumenty chwil, z których składa się życie, które ujawniają jego skomplikowane relacje i losy. Zapisana w wypukłych punktach, podobnie jak indywidualność każdego z nas w liniach papilarnych, forma obrazowania staje się kodem, tekstem i jednocześnie pomostem i korespondencją między światem ludzi widzących i niewidzących.

"Na huśtawce to realizacja pełna przenośni, nawiązań do zwykłej szarej codzienności, która jest tak banalna i zbyt przeciętna dla nas, że nie zastanawiamy się nad nią, podobnie jak nad przetrwaniem, nad istnieniem, nad chwilami ulotnymi, nad naszym w pełni sprawnym funkcjonowaniem."

Motyw huśtawki, nawiązując do okresu rokoko, symbolizuje aspekt związku
dwojga ludzi i relacji między ludźmi, zwracając uwagę na ulotność istnienia,
na biegunowy ruch naszych emocji, a także na poczucie niepewności osób
niewidomych w otaczającym świecie.