entropia |
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

athletic_cinema_006

John Grzinich, Patrick McGinley

REVENANT SOUND

performance dźwiękowy | sound performance

17.02.

wstęp wolny | admission free



"revenant" to międzynarodowa inicjatywa poświęcona sztuce dźwięku, opierająca się na formule otwartego członkostwa. Głównym polem poszukiwań są akustyczne akcje site-specific czy też dźwiękowe próby aktywizowania zastanego otoczenia.  Każde działanie jest dokumentem specyficznego momentu w czasie w specyficznej lokalizacji. Projekt revenant obejmuje akcje na żywo, rejestrację materiałów dokumentacyjnych, warsztatów, prezentacji, jest też wirtualną społecznością wymiany pomysłów i nagrań, bazującą na stronie: HYPERLINK "http://www.revenantsound.net" t "_blank" http://www.revenantsound.net.  W działaniach revenant brali udział do tej pory, m.in.: Yannick Dauby, Olivier Feraud, John Grzinich, Hitoshi Kojo, Patrick Mcginley, Maksims Shentelevs oraz Eamon Sprod.  Akcje oraz warsztaty projektu odbywały się do tej pory w Stanach Zjednoczonych, Estonii, na Litwie oraz we Włoszech i Francji. W Entropii dźwiękowy performance wykonają John Grzinich i Patrick Mcginley.

Pochodzący z USA artysta John Grzinich (ur. 1970) od początku lat 90 – tych pracuje przede wszystkim z kompozycją dźwięku, performance oraz instalacją, realizując i prowadząc projekty w Europie i USA. Badając rozmaite sposoby emisji, nagrywania i produkcji dźwięku, artysta posługuje się bardzo szerokim zakresem technik. Od konstrukcji oryginalnych urządzeń dźwiękowych służących przechwytywaniu akustycznych fenomenów, poprzez nagrania dźwięków otoczenia, aż do nagrań cyfrowych na wielu kanałach i manipulacji nimi. Kompozycje artysty można znaleźć w takich wydawnictwach, jak SIRR (PT), Staalplaat (NL), Editio Sonoro (UK), CUT (CH), CMR (NZ), erewhon (BE), Intransitive Recordings (US), Orogenetics (US), Elevator Bath (US), Pale-Disc (JP), Digital Narcie (JP) Taalem (FR), and Cloud of Statics(CH). John Grzinich jest obecnie koordynatorem projektów dla MoKS – Centrum Sztuki i Praktyk Społecznych w Mooste – miejsca typu artist-run, będącego międzynarodowym centrum rezydencyjnym i przestrzenią działań artystycznych w południowo-wschodniej Estonii.

Patrick Mcginley aka murmer, (ur. 1975 w USA), artysta zajmujący się sztuką dźwięku, mieszka od 1996 r. w Europie. Od 1998 mieszkał w Paryżu, gdzie studiował Teatr, rozpoczynając swoje eksperymenty z dźwiękiem w tym właśnie kontekście. Przenosząc się w tym samym roku do Londynu, rozpoczął zbieranie znalezionych dźwięków i obiektów, które stały się podstawą jego warsztatu pracy. Jest także współzałożycielem inicjatywy framework (2002), która produkuje cotygodniową audycję radiową dla londyńskiego Resonance 104, 4 fm. Mcginley koncentruje się na ramowaniu dźwięków z pośród naszego otoczenia, które zwykle nie zarejestrowane i niewyczuwalne umykają uwadze, stając się poza swoim kontekstem całkowicie nierozpoznawalne, obce i niezwykłe: skrzypiący węgiel drzewny, piszczące schody ruchome, brzęczący owad, lub czyjś własny oddech.
W ostatnim czasie Mcginley zajmuje się prezentacjami, warsztatami i działaniami opierającymi się na eksplorowaniu dźwięków właściwych danemu otoczeniu (site-specific) oraz zagadnieniem dźwięku jako definicji przestrzeni, realizując projekty solo, jak i we współpracy z artystami takimi, jak John Grzinich, Maksim Shentelevs, Yannick Dauby and Hitoshi Kojo. Podczas dźwiękowych performance jego uwaga skoncentrowana na nagraniach terenowych (field recording) rozwinęła się w próbę zintegrowania i rezonowania znalezionych dźwięków oraz obiektów, charakterystycznych miejsc i momentów w czasie, ażeby stworzyć bezpośrednią i wręcz instynktowną więź pomiędzy odbiorcami a danym miejscem.




--------------------------------------------
Athletic Cinema
Cykl prezentacji, wykładów i spotkań
Galeria Entropia, Wrocław ul.Rzeźnicza 4
kurator: Krzysztof Gutfrański
współpraca: Mariusz Jodko
Wybór tytułu dla niniejszego cyklu bierze się z refleksji nad pracą filmową Marcela Duchampa - Anemiczne kino (Anémic cinéma) z roku 1926, do której to powstania przyczynili się również Man Ray i Marc Allégreti. Film ten będący jednocześnie realizacją artystyczną i swego rodzaju dokumentem, skupia w sobie kilka kluczowych dla nas kwestii. Staje się bowiem już dzięki samemu tytułowi jednocześnie tautologią słowa kino i tej tautologii zaprzeczeniemii. Godząc w sobie dwa porządki wizualne dzięki wykorzystaniu elementów pochodzących z "archeologii kina" - ludycznej, niekiedy perwersyjnej zabawy optyką, artyście udało się zdestabilizować statyczną pozycję widza, tym samym posuwając dalej rozszerzające się pole filmu artystów.
[...]

Przedmiotem naszego zainteresowania nie będzie zatem wyłącznie medium filmowe, lecz raczej techniczne media obrazowe w całym swym zróżnicowaniu. Reprodukując świat, obecnie zaś generując światy wirtualne, media techniczne modelują i symbolizują percepcję już trzecie stulecie. Dyskusja na temat mediów wydaje