Karolina Freino

DOKUMENTACJE | DOCUMENTATIONS

wystawa | exhibition

06.04 - 20.04.2018

otwarcie: 06.04.2018 godz. 18:00 | piątek

opening: friday, 06 april 2018, 6 PM

wstęp wolny | admission free

_________

Karolina Freino jest artystką intermedialną, realizującą prace głównie w przestrzeniach publicznych. Kontekst wybranych miejsc: przestrzenny, historyczny, społeczny czy polityczny, staje się zwykle nie tylko inspiracją, ale też integralną częścią działań artystki, które wpisują się w miejskie przestrzenie. Wystawa będzie prezentacją kilku ostatnich realizacji Freino, testującą możliwość przeniesienia działań kontekstowych do przestrzeni galerii.

_________

fotografie: "Katarakta", "Blenda", "Confluence. The Monument to Emma Goldman", "Pogłoska"

_________________

Prezentowane prace:
1. Pogłoska (Otwórzcie uszy)
2. Katarakta
3. Blenda
4. Confluence. The Monument to Emma Goldman

Katarakta
2016
Działanie w przestrzeni publicznej Katowic

Katarakta odwołuje się do historii pięciu pomników, które przez ostatnie sto lat znajdowały się w centrum placu Wolności w Katowicach, reprezentując panujący w danym okresie system. Każda zmiana władzy wiązała się z przewartościowywaniem reprezentacyjnych symboli i nadawaniem im pomnikowej formy (od pruskiego monumentu Dwóch Cesarzy, przez Pomnik Poległych Powstańców Śląskich, hitlerowski obelisk żołnierzy niemieckich, po pomniki wdzięczności dla Armii Czerwonej). Po transformacji ustrojowej, protestach i ikonoklastycznych aktach mieszkańców, w 2014 roku figury pomnika Armi Czerwonej przeniesiono na miejscowy cmentarz żołnierzy radzieckich. W centrum placu pozostał ogromny, pusty postument, który od kilku lat czeka na nowy atrybut, sformalizowany wycinek pamięci Katowic.
W ramach działania Katarakta, w oczekiwaniu na wykrystalizowanie się nowego porządku symbolicznego, postument w Katowicach został przysłonięty tymczasową kurtyną dymu, sprawiając, że jego krawędzie stały się nieostre, zamazały jego oczywistość. Podobnie do katarakty, która powoduje zmętnienie soczewki oka i prowadzi do upośledzenia ostrości wzroku.

Praca zrealizowana w ramach wystawy Widmo, BWA w Katowicach
_________________


Blenda
2016
Interwencja w przestrzeni publicznej Gdańska

Praca Blenda wyrasta z inspiracji dwiema fotografiami, wykonanymi w tym samym - 1946 roku: w Gdańsku przez Wiesława Gruszkowskiego i w Warszawie, przez Michaela Nasha. Obie ukazują ulicznych fotografów używających wielkoformatowych teł jako wizualne kurtyny dla powojennej rzeczywistości zrujnowanych miast.
Blenda polega na luźnej rekonstrukcji tych sytuacji, przenosząc miejsce akcji na teren dawnej Stoczni Gdańskiej. Obecnie przestrzeń postoczniowa jest jednocześnie silnie zdegradowana fizycznie (w ostatnich kilkunastu latach wyburzonych zostało 50 procent zabudowań) i niesłychanie nasycona symbolicznie (jeden z najważniejszych zakładów przemysłowych PRL-u, kolebka NSZZ Solidarność). Znajduje się też w przededniu wielkiej deweloperskiej inwestycji, transformującej ją w zupełnie inny byt, co rozpoczęło już przecięcie jej trasą Nowa Wałowa oraz otwarcie Europejskiego Centrum Solidarności.
W ramach pracy Blenda zaaranżowana została sesja zdjęciowa, w której jako fotograficzne tło, użyto kadr fotografii Zenona Miroty, który przez kilkadziesiąt lat był zakładowym fotografem Stoczni Gdańskiej. Tło fotograficzne ukazuje to samo miejsce, w którym jest rozstawione, jednak z czasów funkcjonowania Stoczni, w 1964 roku. Efekt sesji zdjęciowej posłużył do stworzenia kartek pocztowych, kolportowanych potem w zwyczajowych miejscach ich sprzedaży w centrum miasta, starając się wpleść nową narrację w komercyjny wizerunek Gdańska.  

Blenda w terminologii fotograficznej to odblaskowy ekran, służący do odbicia światła, aby uzyskać pożądaną ekspozycję fotografowanego obiektu. Zaś w terminologii architektonicznej to ślepe okno, element dekoracyjny udający coś, czym nie jest.

Współpraca fotograficzna: Kamila Chomicz
Praca zrealizowana w ramach projektu Heroes We Love, CSW Łaźnia w Gdańsku

_________________

Confluence. The Monument to Emma Goldman 
2017
Instalacja świetlna zintegrowana ze stroną internetową, Kowno

Emma Goldman (1869-1940) – ikoniczna postać walki o prawa kobiet i sprawiedliwość społeczną, a także ruchu anarchistycznego – urodziła się w Kownie, w rodzinie żydowskiej. W 1885 roku wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych, gdzie stała się aktywistką polityczną i publicystką, poświęcając życie walce o wolność w jej różnorodnych aspektach. Przeciwstawiała się patriachatowi, kapitalizmowi i dogmatom religijnym, opowiadała się za prawem kobiet do antykoncepcji i samostanowienia. Była słynną mówczynią z dziedziny filozofii anarchistycznej, praw pracowniczych, równości płci, wolności wypowiedzi i innych zagadnień społecznych, przyciągając wielotysięczne tłumy.

Pomnik Emmy Goldman (Confluence. The Monument to Emma Goldman) umiejscowiony został w Kownie, u zbiegu rzek Niemen i Wilia, symbolizując siłę płynącą ze współdziałania i solidarności, które były jednymi z kluczowych aspektów filozofii Goldman. Miał formę boi z reflektorem, który nieustająco błyskał tłumaczoną na alfabet Morse’a autobiografię Goldman – Living My Life. Proces translacji na żywo, litera po literze, widoczny był na stronie internetowej goldman.bienale.lt (aby wejść na stronę zeskanuj kod QR).

Oprogramowanie i projekt instalacji elektronicznej pomnika: Marek Korzeniowski
Praca zrealizowana w ramach 11th Kaunas Biennial, (Im)possibility of a monument: There and not there

_________________

Pogłoska (Otwórzcie uszy)
2016
Holograficzna instalacja wideo na Biskupiej Górce w Gdańsku

Pod koniec XIV wieku na Biskupiej Górce pojawił się Henryk Lancaster. Angielski arystokrata bawił tu przejazdem, był bowiem w drodze na organizowaną przez Krzyżaków krucjatę przeciw pogańskim Litwinom. Później został królem Anglii i przeszedł do historii jako Henryk IV. Jeszcze później, jak wielu innych angielskich władców, został bohaterem sztuki Williama Szekspira. Dramaturg podjął w niej jeden ze swoich ulubionych tematów: studium władzy oraz przemocy wpisanej w jej zdobywanie, utrzymywanie i sprawowanie.

Dla Karoliny Freino szekspirowsko-angielski epizod z dziejów Biskupiej Górki jest punktem wyjścia do aktualnych rozważań wpisanych w historyczny kontekst. W zaroślach u stóp dawnego schroniska im. Paula Benecke, artystka wywołuje wideo-widmo Pogłoski. To jedna z postaci z Króla Henryka IV, alegoryczna personifikacja abstrakcyjnego pojęcia. Zgodnie ze swoim imieniem, Pogłoska rozsiewa niepokojące pogłoski, podsyca konflikty, sieje niepewność i lęk, których plony zbierają potem żądni władzy politycy. Czy jej dyskurs nie przypomina zatem mowy współczesnych populistów? Jedną z wartości Szekspirowskich tekstów jest to, że doskonale aktualizują się na gruncie współczesności. Przywołana przez Freino postać przemawia więc szekspirowską frazą, ale czyni to u stóp budynku wzniesionego w 1940 roku jako fantazja niemieckich narodowych socjalistów na temat krzyżackiego zamku. Obecnie ten sam budynek jest siedzibą policji, aparatu przymusu. Ważny jest też czas; Pogłoska mówi do nas w momencie, kiedy porządek demokratyczny zdaje się chwiać, w debatach politycznych słychać niepokojące echa przeszłości, a groźba powrotu na scenę władzy w jej najbardziej autorytarnej postaci przestaje być scenariuszem możliwym do spełnienia jedynie w teatralnej sztuce. (Tekst: Stach Szabłowski)

W roli Pogłoski: Halina Rasiakówna
Zdjęcia i postprodukcja wideo monologu Pogłoski: Przemek Chojnacki
Zdjęcia i montaż wideo dokumentującego realizację: Maciej Dydyński
Praca zrealizowana w ramach festiwalu Narracje 8 - Królestwo. 60,8 m n.p.m.

_________________

Karolina Freino. Urodzona w 1978 roku. Studia w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (rzeźba), Edinburgh College of Art (School of Sculpture) i Uniwersytecie Bauhasu w Weimarze (MFA Sztuka Publiczna i Nowe Strategie Artystyczne). Od 2007 roku asystentka w Katedrze Rzeźby i Działań Przestrzennych ASP we Wrocławiu. W latach 2014-17 zrealizowała przewód doktorski (Wydział Sztuki Mediów ASP w Warszawie/Wydział Rzeźby i Intermediów ASP w Gdańsku). Stypendystka m.in. Alfred Töpfer Stiftung (2005/6) i Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2012). Od 2006 roku pracuje z Dušicą Dražić (SRB), Samem Hopkinsem (UK/KEN) i Teresą Luzio (P) jako usually4. Działa na styku wielu mediów, głównie w przestrzeni publicznej.
_________________

kurator: Mariusz Jodko
________________