Expanded Cinema 30 lat później.
Kino rozszerzone jako kontekst sztuki nowych mediów.

Wykład z prezentacjami filmowymi
prace: Graham Weinbren, Jeffrey Shaw, Luca Courchesne, Rafael Lozano-Hemmer

17 kwietnia /wtorek/ godz.18.00
________________________

Zaproponowana przez Gena Youngblooda w szczytowym monecie rozwoju kina strukturalnego na przełomie lat 50 i 60 minionego wieku idea "rozszerzenia" kina wskazywała możliwość rozwoju kina jako sztuki wolnej od ograniczeń tradycyjnie pojętej sytuacji projekcyjnej. Przedmiotem krytyki było przede wszystkim unieruchomienie (rozumiane dosłownie i metaforycznie) widza, statyczna relacja między projektorem, ekranem a przestrzenią widowni oraz ograniczone przesądami technologicznymi rozumienie aparatury filmowej. Krytyka ta realizowana była w projektach, w których z jednej strony nie wykorzystywano ekranu lub, na drugim końcu spektrum, dokonywano multiplikacji ekranów swobodnie rozmieszczając je w przestrzeni, budujac je z różnych materiałów, tworząc konstrukcje ruchome, o zmiennym kształcie i wielkości. Podejmowano także eksperymenty z taśmą filmową i projektorem – tutaj spektrum możliwości wyznaczają z jednej strony foilmy bez projektora z drugiej zaś projekcje bez taśmy. Wszystkie te zabiegi powodowały, że sztuka filmowa stawała się sztuką performatywną, w której istną rolę odgrywała aktywność widza w dynamicznej przestrzeni pracy. Zarówno dematerializacja i performatyzacja dzieła, jak i dążenie do uaktywnienia odbioru, stanowiące o swoistości kina rozszerzonego, stały się kluczowymi zagadnieniami w sztuce nowych mediów, przede wszystkim w sztuce interaktywnych instalacji. Dlatego też zasadne wydaje się wskazanie ciągłości między kinowymi eksperymentami sprzed ćwierć wieku, a realizowanymi na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat interaktywnymi formami kina. W tym kontekście szczególne miejsce zajmują  prace autorów takich jak Weinbren, Courchesne, Shaw czy Lozano-Hemmer, którzy wprost nawiązują do tradycji kina rozszerzonego, bądź sytuują swe prace w tym kontekście. Porównanie ich zróżnicowanych estetyk pozwoli też wskazanie głównych nurtów cyfrowego kina rozszerzonego.

___________________
Maciej Ożóg
Muzyk, historyk i teoretyk mediów. Założyciel grupy spear. Od początku lat 90 ubiegłego wieku aktywny na scenie eksperymentalnej muzyki elektronicznej. Założyciel projektów Noize Dance Esthetics i Skull Tribe. Od 1993 roku prowadzi grupę spear, która w tym okresie wydała 4 płyty CD dla wytwórni Obuh Records oraz Ignis Projekt (wytwórnia utworzona i prowadzona przz Ożoga od 1999 roku), uczestniczyła w licznych kompilacjach, zagrała blisko 100 koncertów. Multimedialny charakter spear zaowocował udziałem spear w festiwalach sztuki nowych mediów min. WRO we Wrocławiu.
Organizator koncertów oraz multimedialnych projektów artystycznych: min. Festiwal Muzyki Awangardowej, Łódź 1994, cykl koncertów "Muzyka Przełomu Wieków" Łódź 1997/98 (Column One, Nose Maker's Fifes, Jude, Księżyc), koncert zespołu Coil, Łódź 2002, wystawy Die Kunst Ist Toth (Łódź 1998 i 2002), kurator projektu "Poza Horyzont" w Akademickim Ośrodku Inicjatyw Artystycznych 2004/2006.