W latach osiemdziesiątych Pejzaże morskie, będące powiększonymi kadrami filmowymi, przekopiowanymi na taśmy filmowe rozłożone na płaszczyźnie, manifestowały przekształcenie jednego medium - filmu, na medium fotograficzne.
Postmodernistyczny zabieg formalny nabiera nowych znaczeń, gdy w latach dziewięćdziesiątych fale morskie zamyka Kutera w figurach geometrycznych, "opowiadając" o Atlantydzie, i Trójkącie bermudzkim. Oryginalny zapis fal morskich na taśmie filmowej, staje się wielobarwną grafiką abstrakcyjną, gdzie wciąż ważne jest odwołanie do pierwotnego archetypu.
Rok 1998 przynosi trzecie spojrzenie w wodę - Instalacje wodne.
Jest to zbliżenie do wody prawdziwej i próba poznania jej lustrzanej głębi: w basenach z wodą przeglądają się różne formy wykonane przez artystę, znajdując swoje iluzoryczne przedłużenie. Oglądanie ich w "całości", łącznie, pozwala doświadczyć ich nowych znaczeń. Symboliczne znaczenia tych odbić znów przywołują symbole i mity.
Na początku 2000 roku powstają prace fotograficzne ujawniające odbitą rzeczywistość w wodzie bez przedmiotu, którego jest to odbicie (w przeciwieństwie do Instalacji wodnych, w których był widoczny przedmiot i jego odbicie). Dzięki fotografii dokonuje się rejestracja ulotnego obrazu na rozfalowanej wodzie. Fotografie te stają się swoiście pojętym filmem, który składa się ze stop klatek. Dzięki temu widz może zobaczyć obraz, który na żywo nie jest możliwy do uchwycenia wzrokiem.
Wystawa przygotowana w "Entropii" nawiązuje
do doświadczeń cyklów fotograficznych znanych z efektów czystych odbić
wodnych. SYRENY (tytuł wystawy) bezpośrednio przywołuje mit o Odyseuszu,
którego rejs ma być zakłócony przez Syreny morskie. Ich niezwykły, czarodziejski
śpiew zwabiał żeglarzy w rejon podwodnych skał, gdzie ginęli. Kutera nie
pokazuje pięknych Syren stojących na skałach, lecz ich zdeformowane odbicia
w rozfalowanej wodzie, które wyrażają ich prawdziwą złą, podstępną naturę.
Z formalnego punktu widzenia autor powraca do mechanizmu interpretacji
i reinterpretacji rzeczywistości (znanego z lat siedemdziesiątych) zmienia
się tu jednak przedmiot interpretacji: z rzeczywistej - konkretnej, na
fikcję - mit.
Podczas otwarcia wystawy został pokazany film TANIEC 3 KAMER /realizacja:
R.Kutera, M.E.Koch,
M.Jodko/