Spotkanie z
artystą stworzy ło okazję do rozmowyo filmie animowanym na świecie, filmie
'w ogole', miejscach sztuki oraz kondycji artysty i sztuki we współczesności...
Piotr Dumała zaprezentował również fragmenty fillmów cenionych przez niego
twórców oraz swoich studentów.
Płyty ze scenami z filmów były eksponowane m.in. na wystawach w: Bostonie, Annecy, Zurichu, Odessie, Lwowie, Warszawie, Wrocławiu, Krakowie, Poznaniu. Dumała jest także autorem wielu ilustracji prasowych (m.in. w Gazecie Wyborczej, Więzi, Playboy'u), okładek i ilustracji książkowych, plakatów. Jego rysunki prezentowano ostatnio na wystawie: Roland Topor i polscy współcześni artyści panicznej wyobraźni w Aix-en-Provence.
Absolwent warszawskiej ASP, wykładowca Szkoły Filmowej w Łodzi, prowadził również zajęcia ze studentami Konstfacku w Szwecji i Harvardu w USA. Prace, jakie znajdą się na wystawie Autokrajobraz, w większości powstały podczas trzech semestrów, jakie spędził w Bostonie.
Każde wejście do studio było dla mnie jak wejście do pracowni rentgenowskiej. Jakbym nosił w sobie obrazy, których ślady pozostawiałem na papierze.
Rysunki składające się na wystawę w Entropii to
autoportrety, pejzaże i abstrakcje organiczne. W większości są czarno-białe
lub utrzymane w chłodnej tonacji błękitów i czerwieni. Prace, choć tak
różnorodne, stanowią niewątpliwą ciągłość: pejzaż jest jakby przedłużeniem
autoportretu, abstrakcja przedłużeniem pejzażu.
Nie odnajdziemy tu charakterystycznej dla filmów Dumały faktury gipsu,
lecz miękkość wynikającą z użycia papieru. Pokrewieństwo estetyczne dotyczy
głównie charakterystycznego sposobu posługiwania się cieniem i kontrastem,
tak że niektóre partie obrazu zdają się emanować wewnętrznym światłem.
W rysunkach rozpoznać można też rozmarzoną i drapieżną atmosferę snów,
jaką znamy z animacji. To pejzaże podskórne, stenogramy przeczuć.
[A.P.]